Samoobsługa

Spektakl „Samoobsługa" w Szczecinie

Po wielkim, artystycznym i frekwencyjnym, sukcesie komedii kryminalnej „Pół na pół" oraz tragikomedii para-małżeńskiej „Kłamstwo", przyszła pora na klasykę i klasyka teatru światowego! Jesteście gotowi na, jak zwykle, niewygodny, ale jakże odprężający śmiech i przerażającą zabawę, aby zweryfikować „wytarte" pojęcia: przyjaźń, szczęście, wolność, prawda? Aby poznać banalny cennik ich kupna bądź ich utraty? To wszystko czeka na Was podczas spektaklu „Samoobsługa"!

Para podejrzanych typów to intrygujący motyw zarówno filmowy jak i literacki. U Becketta: Vladimir i Estragon, u Quentina Tarantino? A proszę, chociażby w „Pulp Fiction": Travolta i Samuel L. Jackson. Tarantino przedarł się wreszcie na scenę, tu, w Polsce. Z niemałą pomocą reżysera spektaklu Wojciecha Malajkata oraz aktorów: Mikołaja Roznerskiego i Piotra Szwedesa, którzy jako zawodowi mordercy czekają na następne zlecenie, zabijają... Na razie wolny czas, prowadząc błyskotliwe i zabawne dialogi, jednocześnie realizując dochodzące do nich „z góry" polecenia.

Mówią o wielu rzeczach, wypowiadają przy tym sporo słów (które nie służą porozumieniu, lecz skrywają intencje) zastanawiając się nawet nad ich gramatyczną i stylistyczną poprawnością. Byle tylko ukryć swój wzrastający niepokój. Czekają na odpowiedzi zadawanych przez siebie pytań, jakby czekali w napięciu na jedyny pocisk w rosyjskiej ruletce. Czy życie jest jak tytułowa samoobsługa, czy jednak potrzebują siebie nawzajem i mogą liczyć na lojalność? Jednak z drugiej strony doskonale wiedzą, że prowadząc życie łowcy znają jego główną zasadę: „Życie... każdego z nas ma na muszce".

Kto kogo ma na niej w „Samoobsłudze"? Musicie przekonać się sami. Perfekcyjne dialogi, ostre emocje, zmysł obserwacji, humor, napięcie, absurd, groza – to cechy charakterystyczne tego znakomitego spektaklu. Nuda nie ma tutaj wstępu. Nawet na gapę. Między absurdem a rzeczywistością, śmiechem i tragedią jest bardzo cienka granica. Wszystko stoi tu na ostrzu noża, a właściwie u wylotu lufy. Czym to się skończy? Zapewne brawami, skoro sztukę Harolda Pintera przedstawią Państwu – Malajkat, Roznerski i Szwedes.