Kumka Olik

Kumka Olik to jedna z najciekawszych młodych grup muzycznych w Polsce. Uznawany przez krytyków za najważniejszego nowego wykonawcę ostatnich lat zespół, na koncie ma jak dotąd dwie płyty długogrające "Jedynka" (2009), oraz "Podobno nie ma już Francji"(2010). Trzeci album zespołu planowany jest na jesień 2011, część z nowych utworów muzycy wykonają podczas letnich koncertów. Wiosną 2010 zespół zerwał kontrakt z firmą Universal Music Polska, trzecia płyta powstaje finansowo i artystycznie niezależnie od wytwórni.

Zespół Kumka Olik powstał w marcu 2007. Szerszemu gronu słuchaczy grupa zaprezentowała się po raz pierwszy podczas koncertu „Debiuty 2007" na festiwalu w Opolu. Zaledwie kilkanaście dni później młodzi muzycy stanęli na małej scenie festiwalu w Jarocinie, ostatecznie zdobywając jedną z głównych nagród festiwalu. Dopełnieniem pasma sukcesów była obecność na płycie Minimax skompilowanej przez Piotra Kaczkowskiego.

Debiutancki album Kumka Olik „Jedynka" zarejestrowany pod okiem Tomka Bonarowskiego ukazał się 13 lutego 2009 nakładem Universal Music Polska. Bardzo dobrze przyjętą przez krytykę i publiczność́ płytę promowały single Zaspane poniedziałki, Grzeczne dziewczynki oraz Być na nie. Piosenki z płyty grane były w najważniejszych stacjach radiowych w całym kraju. W tym samym roku zespół zagrał niemal sto koncertów, w tym między innymi bardzo dobrze przyjęty występy na Open'er Festival 2009, Off Festival 2009, Jarocin 2009 oraz wiele innych. Przełom 2009 oraz 2010 roku przyniósł szereg wyróżnień – m.in.„Debiut roku" Onet.pl, „Nadzieja roku" magazynu Teraz Rock oraz „Najważniejszy młody zespół" portalu Plejada.pl. "Jedynka" nominowana była również do Fryderyka w kategorii Nowa Twarz Fonografii.

Jesienią 2009 zespół przygotował materiał na drugą płytę długogrającą. Zarejestrowany ponownie pod okiem Tomka Bonarowskiego w lutym 2010 materiał zatytułowany "Podobno nie ma już Francji" ukazał się 28 maja 2010. Muzyka zespołu ewoluowała - pojawiły się w niej ślady amerykańskiego folku i muzyki elektronicznej, pojawiły się przestrzenie i bogate harmonie, nie tracąc przy tym energii debiutu. Na uwagę zasługuje znakomita produkcja i brzmienie płyty. Płytę promowały 3 single - "Podobno nie ma już Francji", "Niepoprawnie kolorowych snów" oraz najnowszy, "Jak mnie kochasz to mnie puść" który gości na playlistach stacjach radiowych - Trójki, Eski Rock, Antyradia i Roxy.fm. Wszystkim singlom towarzyszą oryginalne teledyski, które regularnie goszczą na antenie Rebel.TV oraz MTV Polska.