Artur Rojek

Artur Rojek – Składam się z ciągłych powtórzeń

Przypadki. Decyzje. Zbiegi okoliczności.

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, dokąd poprowadziłoby was życie, gdyby w krytycznym punkcie - pięć, dziesięć lub dwadzieścia lat temu - skręciło nie w lewo, lecz w prawo? Gdyby ktoś przestawił zwrotnicę. Gdyby popędziło innym torem. Albo utknęło na stacji, z której nikt nie korzysta. Peron pierwszy, tor pierwszy, pociąg kończy bieg...

Utwór „Lato 76" opowiada prawdziwą historię. „Gdybyś nie zahamował, nie byłoby mnie"– śpiewa Rojek, który jako kilkuletni chłopiec niemal zginął pod kołami samochodu. Dziś jest dojrzałym mężczyzną, który zwolnił na chwilę, by przyjrzeć się temu, co bierzemy mylnie za nieuchronną rzeczywistość, a co jest tylko jednym z jej wariantów.

Po odejściu z zespołu, w którym spędził większą część życia, Artur miał więcej czasu dla siebie niż kiedykolwiek wcześniej. Dużo podróżował. Po świecie, ale i po swoim mieście. Odwiedzał miejsca, w których kiedyś był, w których coś czuł, kogoś kochał, czegoś się bał. I odwiedzał miejsca w których mógł być, ale nie był wcale lub był nie do końca, niezupełnie, niewyraźnie.

Rojek nagrał bardzo osobisty album, ale to nie jest jego prywatna historia, to nie jego życiorys. To jego życie potencjalne. Alternatywne, ale niespełnione. To rozmowa z duchami, z bytami, których nie było.

„Składam się z ciągłych powtórzeń" może być płytą o rutynie codzienności, ale może też być opowieścią o tym, jak wiele od nas zależy i jak łatwo z tego rezygnujemy. Może niepotrzebnie?

Artur Rojek - kompozytor, autor tekstów, wokalista, promotor. Tyleż idol, co autorytet (a to wbrew pozorom nie zawsze idzie w parze). Człowiek z monopolem na sukces – czego się nie dotknie, zawsze mu wychodzi. Współtwórca i lider Myslovitz, z którym wydał dziewięć albumów, a także założyciel i lider grupy Lenny Valentino. Współpracował z Katarzyną Nosowską, Smolikiem i Pustkami. Pomysłodawca i dyrektor artystyczny OFF Festiwalu.