NURT KONKURSOWY: Biała siła, czarna pamięć (1)

Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
„Biała siła, czarna pamięć"
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Scenografia i kostiumy: Matylda Kotlińska
Adaptacja: Piotr Rowicki
Ruch sceniczny: Arkadiusz Buszko
Konsultacje autorskie: Marcin Kącki
Obsada: Justyna Godlewska‐Kruczkowska, Aleksandra Maj, Bernard Bania,
Rafał Olszewski, Paweł Pabisiak (gościnnie), Piotr Szekowski, Michał Tokaj (gościnnie).
Czas trwania: 90 minut
Punktem wyjścia do przedstawienia „Biała siła, czarna pamięć" jest książka – zbiór reportaży Marcina
Kąckiego. Nie jest to jednak adaptacja, wierne przeniesienie bohaterów i sytuacji zebranych przez
dziennikarza. W spektaklu inspirujemy się historiami i ludźmi.
Nie przedstawiamy ich jeden do jednego. Uruchamiamy wyobraźnię. Tworzymy nowe osoby i nowe
możliwe lub niemożliwe zdarzenia.
Książki, która nas zainspirowała nie traktujemy jako prawdy objawionej. Nikogo nie osądzamy i nie
oceniamy. Przedstawiamy racje, przyglądamy się postawom i stawiamy pytania, na przykład takie, co
my zrobilibyśmy wtedy? Co my powiedzielibyśmy młodemu neofaszyście malującemu na murze ten
dziwny znak, o którym miejscowy prokurator napisał „symbol szczęścia".
A może to wszystko nieprawda. Medialny spisek. Nagonka. Może Białystok to nie jest stolica
antysemityzmu i kibolskich porachunków, ale naprawdę miasto pełne miłosierdzia, perła wschodu,
Wersal, wielokulturowa, otwarta, zielona i przyjazna metropolia. Może tak. A może nie. W teatrze nie
powinno być łatwych pytań ani tym bardziej łatwych odpowiedzi.