Czwartki Literackie 13 Muz. Edycja 64

Uwaga! Spotkanie zostało przeniesione na I kwartał przyszłego roku. O szczegółach poinformujemy w późniejszym terminie.

UWAGA:

Pobierz i wydrukuj oświadczenie uczestnika koncertu:

bilety.fm/download/Oswiadczenie_uczestnika_COVID-19.pdf

Zapoznaj się z regulaminem:

bilety.fm/download/Regulamin_dla_uczestnikow_COVID-19.pdf

 W ramach kolejnego Czwartku Literackiego zapraszamy na spotkanie z Bogusławem Kiercem i Utą Przyboś, promocję zbioru esejów „Płomiennie obojętny (o chłopcu, który chciał być Bogiem)" oraz tomu poetyckiego „Wielostronna".

Prowadzenie: Piotr Michałowski

„Płomiennie obojętny (o chłopcu, który chciał być Bogiem)"
Nikt spośród literaturoznawców, krytyków, pisarzy i poetów nie zrobił dla twórczości Juliana Przybosia więcej niż Bogusław Kierc.
Esej, a właściwie eseistyczny poemat „Płomiennie obojętny", wydaje się summą myślenia o poezji i zmysłowego odczuwania poezji, ukoronowaniem wieloletnich doświadczeń Autora, znanych czytelnikom z Jego wierszy i eseistyki.
Przy tym jest to książka najszlachetniej i najgłębiej personalistyczna: poezja i jej myślowo-zmysłowe źródła biją z jednej postaci: Juliana Przybosia. (Piszę „postaci", bo idzie tu nie tylko o Przybosia - autora, ale także o Przybosia - osobowość pełniejszą nawet od własnej poezji! Przyboś jest tu archetypem poetycko-proroczego powołania). Nurty wywodów wnikają w drugą postać - Bogusława Kierca. Ten dialog jest intymny i obiektywistyczny, angażuje autobiograficzne dane obu poetów. I nie są to dane suche - mają one wielką ewokacyjną moc poetycką.
„Płomiennie obojętny" to najpiękniejsza i najmądrzejsza książka o poecie i o poezji jaką od lat w Polsce napisano (Piotr Matywiecki).

„Wielostronna"
Swój kolejny tom poetka otwiera manifestem, wyrażając pragnienie objęcia całego świata i zagarnięcia całej siebie w księgę. Trudno nie dostrzec w inicjalnym wierszu programowego maksymalizmu nawiązującego do idei Juliana Przybosia, nazwanej „zamachem na wszystkość". To oczywiście utopia, do której w różnym stopniu zaznaczają dystans następne utwory - z konieczności zawężone tematycznie i skupione na konkrecie, przez który przeziera ambicja niemożliwego uniwersalizmu, podczas gdy wiersz zagląda w różne obszary i zakamarki bliższej i dalszej rzeczywistości.
Współuczestniczymy w uważnej obserwacji otoczenia, w której najważniejsze wydają się zbliżenia na detal; widzimy - by rzec za Szymborską „świat ze wszystkich stron świata". Wielostronna próba ogarnięcia Wszystkiego w oglądzie panoramicznym staje się zarazem dyskretnie implikowanym, zwielokrotnionym autoportretem (Piotr Michałowski).

Bogusław Kierc
(ur. w 1943 r. w Bielsku-Białej) - poeta, krytyk literacki, aktor, reżyser, pedagog, edytor utworów Rafała Wojaczka, dramaturg. Uhonorowany Nagrodą PolCul Foundation (1986), Medalem im. Anny Kamieńskiej (1988), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006) oraz Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2010). Finalista Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego Orfeusz za tom „jatentamten" (2018) oraz za tom „Notesprospera" (2019), nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy za tom „Osa" (2020). Mieszka we Wrocławiu. Wydał tomy poetyckie: „Nagość stokrotna" (1971), „Ciemny chleb" (1973), „Coraz weselsza, coraz mniej" (1978), „Ktokolwiek" (1980), „Niewinność" (1981), „Rezurekcja" (1982), „Modlitwa przeciw rozpaczy" (1985), „Łagodny, miły" (1986), „Źródło światła" (1988), „Dla radości" (1992), „Boże cielę albo dziurka wesołości" (1994), „Sekundy" (1994), „Widzialne Niewidzialne" (1996), „Raz Na Zawsze" (1997), „Tyber z piaskiem" (1997), „Czary" (1999), „Zaskroniec" (2003), „Szewski poniedziałek" (2005), „Plankton" (2006), „Cło" (2008), „Rtęć" (2010), „Manatki" (2013), „jatentamten" (FORMA 2017), „Osa" (FORMA 2019); tomy szkiców: „Przyboś i" (1976), „Teatr daremny" (1980), „Wzniosły upadek anioła" (1992), „Moje kochanki" (2001), „Cel sfer" (2003), „Ciało z mojego ciała" (2005), „Rafał Wojaczek. Prawdziwe życie bohatera" (2007), „Płomiennie obojętny (o chłopcu, który chciał być Bogiem)" (DK13MUZ / FORMA 2020) oraz tomy prozy poetyckiej: „Bazgroły dla składacza modeli latających" (pierwsza część tryptyku „mniemania", FORMA 2010), „Cię-mność"(druga część tryptyku „mniemania", FORMA 2014), „Karawadżje" (trzecia część tryptyku „mniemania", FORMA 2016), „Notesprospera" (czwarta część tryptyku „mniemania", FORMA 2018). Na www FORMY prowadzi blog „BAZGROŁY Bogusława Kierca" - http://www.wforma.eu/bazgroly-boguslawa-kierca.html.

Uta Przyboś
(ur. w 1956 r.) - poetka i malarka. Laureatka Nagrody imienia Cypriana Kamila Norwida (2016) w kategorii 'literatura' za tom „Prosta", który znalazł się również w finale Nagrody Poetyckiej imienia K.I. Gałczyńskiego Orfeusz (2016) oraz był nominowany do Nagrody Literackiej Nike (2016). Nominowana do Nagrody Poetyckiej imienia K.I. Gałczyńskiego Orfeusz za tom „Tykanie" (2019). Publikowała m.in. w „Akcencie", „eleWatorze", „Migotaniach", „Toposie", „Twórczości" i „Więzi". Wydała tomy poetyckie: „Nad wyraz" (2007), „A tu tak" (2009), „Stopień" (2012), „Prosta" (FORMA 2015), „Tykanie" (FORMA 2018) i „Wielostronna"

Wstęp wolny